Ecomare
Begin juni was ik uitwaaien op Texel. Een vakantie op het eiland is voor mij niet compleet, zonder bezoek aan Ecomare. Bovendien wonen er haaien in Ecomare. Kleine haaien zijn voor mij ook haaien, dus een goede manier om te testen hoe het ging met die fobie van mij. Aangezien het centrum geheel eenrichtingsverkeer was, kwam ik automatisch terecht in het aquarium. De hondshaaitjes kende ik wel, daar ben ik ook nooit zo bang voor geweest. De kathaaien daarentegen vond ik altijd spannender. Maar… dit keer niet. Ik heb vooral van een kluwen kat- en hondshaaien genoten, want ze lagen zo lekker bovenop elkaar.Tja, toen wilde ik die doornhaai natuurlijk ook zien. Dat was even zoeken. Vooral omdat ik niet wist in welk bassin hij zat én hoe deze haai er eigenlijk uit ziet. Na lang zoeken vond ik hem, in het ronde aquarium, bovenin. Wat een koddig koppie heeft deze haai. Op de foto moeilijk te zien, maar ik vond het een alleraardigst roofvisje. Ik heb zeker een kwartier op de trap gestaan en naar zijn zilverkleurige huidje gekeken.
Al met al een zeer geslaagde eerste nieuwe ervaring met haaien.
Diergaarde Blijdorp
Tja, na de kleine haaiensoorten was het dan toch wel tijd voor het grotere werk. Dus ging ik naar Diergaarde Blijdorp. Spannend? Jazeker. Ik twijfelde even of ik het Oceanium wel in zou gaan, maar dat was van korte duur. Vastberaden bekeek ik de vissen in de eerste aquaria, wende mezelf aan het haaienbeeld in de hal en… liep onder een haaitje door de tunnel in. Voor de allereerste keer in mijn leven heb ik daar gestaan. En lang ook. Zonder knikkende knietjes en trillende vingers. Ik heb de haaien gewoon over mij heen laten zwemmen in de tunnel en voor het eerst gezien hoe mooi ze zijn. Een fantastische ervaring, want zo heb ik nog nooit in Blijdorp gestaan. Ik heb zelfs naast een haai gezeten – op een bankje met de haai achter het glas natuurlijk. En die megalodon kaak vond ik mooi… Waar schrijven al niet goed voor is, dacht ik, terwijl ik naar de bewegende kiewen van de verpleegsterhaai keek. Overigens zitten de haaien in het Oceanium verdeeld over verschillende verblijven en heb ik ook de andere soorten gezien.Burgers’ Zoo
De plek waar ik eigenlijk begreep dat ik haaien echt eng vond, is Burgers’ Zoo. Om hier naar de wand te kunnen lopen en zonder knikkende knieën en trillende handen te staan, dat betekent voor mij helemaal dat het schrijven over haaien heeft geholpen om mij van mijn angsten af te helpen. Voordat je bij de haaien komt, wandel je in de Ocean eerst langs prachtige koraalriffen vol gekleurde vissen. Langzaam ‘daal je af’ naar de diepste regionen van de zee, waar de haaien leven bij een scheepswrak. Ik ben eigenlijk gewoon kordaat de donkere ruimte ingelopen en ben zo dicht mogelijk als mag bij de wand gaan staan. Zomaar. Wederom zonder angst. Zelfs niet toen een van de haaien naar het glas toe zwom. Ik keek hem aan, hij keek mij aan en zwom verder. Dat vond ik niet alleen bijzonder maar ook verbazingwekkend en prachtig tegelijk. Ik deinsde niet terug en heb genoten van de roofvissen…Er zijn nog een aantal dierentuinen die ik wil bezoeken om onder meer de haaien te gaan bewonderen. Ik ben erg blij en vind het heel bijzonder dat het schrijven over haaien dus heeft geholpen om mijn angst opzij te zetten. Nogmaals dank aan alle mensen die mij met de Writing Berries SHARK WEEK hebben geholpen. Dankzij jullie geniet ik van deze roofvissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden altijd eerst beoordeeld voordat ze worden geplaatst. Het kan dus even duren voordat je je reactie hier terugziet. Omdat ik graag een persoonlijk antwoord geef worden anonieme berichten op artikelen niet geplaatst.