In het Sprookjesbos is in 2019 een pittoresk kasteeltje onthult. Het ligt een beetje verstopt in het bos, buiten de ‘normale’ paden. De moeder van Roodkapje zou zeggen dat je er niet heen mag, omdat je dan van het hoofdpad zou afwijken, maar het is zo de moeite waard om het toch te doen. Want tussen het Bruidskleed van Genoveva en het Landhuis van Assepoester ligt een pad wat leidt naar het kasteeltje van de Zes Zwanen. Waar Elisa hemdjes breidt van asters voor haar broers om een betovering te verbreken. (foto’s: Berry de Nijs/Writing Berries)
Sprookje van Grimm
Er was eens een koning die zeven kinderen had: zes zonen en een lieve dochter luisterend naar de naam Elisa. Het gezin was zeer hecht en men hield enorm van elkaar. Op een dag, tijdens de jacht, verdwaalde de koning in het bos. Hij had daar van de honger gestorven als hij niet geholpen was door een oude vrouw. Het enige wat hij moest doen voor haar hulp was het trouwen met haar dochter. De koning, al jaren weduwnaar, stemde in en hij huwde de dochter van de oude vrouw. De koning vertrouwde de vrouw niet en hield zoveel van zijn kinderen dat hij ze in bescherming nam. Hij bracht zijn kinderen naar een moeilijk bereikbaar slot in het bos. Het was zo moeilijk te vinden dat hij een betoverde kluwen garen nodig had om het slot te kunnen bereiken. De jaloerse koningin kwam achter het geheim van de koning en maakte zes witte hemdjes die ze betoverde en nam het garen om de kinderen te vinden. De witte hemdjes toverden de jongens om tot zes zwanen. Het meisje kreeg een taak: ze kon de betovering verbreken door hemdjes te breien van asters. Daarbij mocht ze zes jaar lang niet spreken of lachen… De zwanen bezochten hun zusje geregeld en zij werkte door aan de hemden, gehuld in stilzwijgen.
Tafereeltje in Efteling
En dat is het punt waarop we Elisa ontmoeten in Efteling. Ze zit aan het water in, zo lijkt het, een grot onder het kasteeltje en werkt daar aan de hemden voor haar broers. Te midden van blauwe en paarse asters werkt ze langzaam en geconcentreerd door. Het toffe aan dit sprookje is dat je ook een klein stukje kan varen. Het is het enige sprookje met een zogeheten ritsysteem in het Sprookjesbos en dat maakt het nog specialer. Per drie zwanen kun je een rondje maken door het slotgrachtje. De zwanen brengen je naar binnen en als je langs vaart, kijkt Elise even weemoedig op. Haar liefde straalt via de asters om haar heen die letterlijk oplichten. Daarna gaat ze weer snel verder met haar werk. Er ligt een hemdje al klaar welke je aan het einde van het rondje in het voorbijgaan kan bewonderen. Het kasteeltje (wat ook een beetje qua bouw op een zwaan lijkt) ligt een beetje verstopt. Maar gelukkig heb je geen kluwen garen nodig om het te vinden.
Varen en wandelen
Efteling noemt het zelf ‘varen of staren’, want je hebt twee mogelijkheden om Elisa te zien. In het zwanenbootje wat heel leuk is, maar ook wandelend langs de galerij van het kleine slot. Je kan door een raam naar Elisa kijken en de korte versie van het sprookje, op rijm ingesproken door Wieteke van Dort, beluisteren. De laatste regels van dit gedichtje hoor je ook tijdens het boottochtje. De combinatie van wandelen en varen geeft dit sprookje een andere dimensie en zorgt ervoor dat iedereen van De Zes Zwanen kan genieten, omdat de bootjes niet rolstoeltoegankelijk zijn en het wandeltochtje erom heen wel.
Ontwerp van Sander de Bruijn, naar idee van Anton Pieck en Ton van de Ven
Het Sprookjesbos krijgt geregeld een nieuw sprookje. Het gebiedje achter het pleintje was al eerder aangewezen voor het bouwen van een nieuw verhaal. Maar wat? In 2014 kwamen er concrete plannen hier aan het werk te gaan en verschillende sprookjes kwamen voorbij, waaronder een bieb van de Sprookjessprokkelaar en Jaap en de Bonenstaak. Toch ging de voorkeur naar De Zes Zwanen. Het ontwerp van Sander de Bruijn kwam niet zomaar uit de lucht vallen; hij liet zich inspireren door een van de schetsen van Anton Pieck van de breiende Elisa te midden van een bed van paarse asters, omringd door water waar de zes zwanen rondjes om haar zwemmen. Hij combineerde dat idee samen met een eerder ontwerp van Ton van de Ven die voor de Gondoletta al eens zwanenbootjes had getekend, met een vleugel die omhoog kwam, zodat je gemakkelijk kan instappen. De combinatie en de prachtige fantasie van Sander hebben geleid tot een heerlijk magisch tafereel waarbij je met liefde in het zwanenbootje stapt en Elisa wel wil helpen om te breien met bloemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Reacties worden altijd eerst beoordeeld voordat ze worden geplaatst. Het kan dus even duren voordat je je reactie hier terugziet. Omdat ik graag een persoonlijk antwoord geef worden anonieme berichten op artikelen niet geplaatst.